Radno pravo
Engleski jezik za našu odrednicu „radno pravo“ poznaje dva posebna termina koje smo skloni da upotrebljavamo kao da se radi o sinonimima: employment law i labour (amer. labor) law.
Međutim, između ova dva pojma, ipak, postoje određene razlike na koje ćemo ovde pokušati da ukažemo.
U najširem smislu, možemo reći da se u slučaju pojedinačnog odnosa poslodavca i zaposlenog koristi termin employment law, dok se u situaciji kada se bavimo kolektivnim radnim pravima, odnosno pitanjima vezanih za odnos grupe poslodavaca i zaposlenih (sindikati kao najplastičniji primer), upotrebljava termin labour law.
Ipak, među pojedinim pravnim teoretičarima, danas je primetna tendencija da se ova dva pojma koriste naizmenično, pri čemu bi se razlika otkrivala u dodatnim odrednicama, pa tako sada imamo individual, odnosno collective labour law.
Razlika između dva navedena termina, ipak, nije nastala veštački, već se ona zasniva na njihovim osnovnim značenjima: labour – koji prevodimo kao „rad“, i employment – za koji koristimo našu reč „zaposlenje“.
Kako bismo što preciznije razgraničili njihova specifična značenja, možemo na ovom mestu ukazati na neke primere njihove primene. Tako je Međunarodna organizacija rada: International Labour Organization (ILO), ugovor o radu: employment agreement ili contract (u nekim jurisdikcijama employment agreement je ugovor o delu), tržište rada: labour-market, prinudni rad: forced labour, dok je specijalizovani sud formiran 1964. godine u Velikoj Britaniji (bez Severne Irske) kako bi rešavao u pojedinačnim radnim sporovima nazvan Employment Tribunal. Interesantno je naglasiti da trenutno važeći britanski Zakon o pravima zaposlenih iz 1996. godine ispravu kojom se zasniva radni odnos, čija je sadržina slična našem ugovoru o radu, naziva statement of employment particulars. Osim što se radni odnos ni formalno ne zasniva na dokumentu koji nastaje na osnovu sporazuma njegovih strana, poslodavac je u obavezi da navedenu pisanu izjavu (statement) dostavi zaposlenom najkasnije u roku od dva meseca od dana stupanja na rad.
Radno pravo u Velikoj Britaniji je, danas, uređeno sa dva posebna zakona: Trade Union and Labour Relations Act iz 1992. i upravo pomenutim Employment Rights Act iz 1996. godine. U SAD-u, u sferi radnih odnosa, postoji određeni broj saveznih zakona među kojima treba istaći nekoliko. Tako je kao deo New Deal-a nastao National Labor Relations Act (1935. godine), Fair Labor Standards Act (1938), Employee Retirement Income Security Act (1974), ili Family and Medical Leave Act (1993). Interesantno je da američki contract of employment može biti zaključen i kao usmeni ugovor.
